Milek - Nie 22 Lut, 2009 14:54 Temat postu: Ostróda - Bergkaserne (Koszary na wzgórzu) Na położonym 20 m. nad poziomem Drwęcy wzniesieniu minister wojny von Boyen nakazał w latach 40-tych XIX w. zbudować koszary, które w czasie pokojusłużyły obronie cywilnej jako składnica broni (Landwehr-Zeughaus). Miały dać początek składającemu się z 11-u elementów systemowi fortyfikacyjnemu mającego uczynić z Ostródy twierdzę w południowym systemie umocnień. umocnień latach 50-tych koszary rozbudowano, przystosowując je do przyjęcia I batalionu 4 pułku obrony terytorialnej, przemianowanego przemianowanego 1860r na 7 wschodniopruski pułk piechoty nr 44. W sierpniu 1859 batalion wprowadził się do Bergkaserne (Koszary na wzgórzu) W 1890r. koszary przejął 18 pułk piechoty im. Grolmana. W 1898-1913 stacjonował tu II batalion 152 pp im. Zakonu Krzyżackiego. Po I WŚ koszary przekształcono w osiedle mieszkaniowe cytaty z Dawnej Ostródy foto: archiwum Milek - Nie 22 Lut, 2009 15:04 Fotografie z Dawnej Ostródy Milek - Nie 22 Lut, 2009 15:17 Zdjęcia współczesne, niestety nie moje tylko z Naszej Klasy Milek - Czw 19 Mar, 2009 22:07 Bergkaserne - czyli poza świata granicą Napisał: Wiesław Skrobot W miejscu, gdzie dzisiaj znajduje się baza PKS przy ul. Garnizonowej, na wysokiej skarpie północnej krawędzi doliny Drwęcy czernieją w krajobrazie - kiedyś ceglastoczerwone i poznaczone brązowymi kreskami konstrukcji ryglowej - budynki najstarszych ostródzkich koszar, tzw. Bergkaserne. Miejsce szarobure i nijakie, zepchnięte w niebyt i zapomniane. A mogłoby się wydawać, że powinno być hołubione, chociażby przez pryzmat niedawnych obchodów napoleońskich. Wszak z tych wzgórz Bonaparte podobno spoglądał na Ostródę, tak przynajmniej uwiecznił to francuski malarz... Przechadzając się wśród szarzyzny resztek dawnych koszar, nie sposób uniknąć refleksji, że ten rozpaczliwy obraz to jakby materialny ślad niepochlebnej opinii Napoleona o Ostródzie. Określenie „nędzna dziura” nie dotyczy już centrum miasta, ale jego echo krąży nieustannie nad północnymi przedmieściami... Według tradycji, pierwsze koncepcje dotyczące militarnego wykorzystania tzw. Sandbergen powstały podczas pobytu Napoleona, który planował usypanie na wzgórzach systemu szańców. Ten pomysł, podjęty w przez pruskie władze wojskowe w latach 20. XIX w., doczekał się realizacji w 1844 r. W kalendarzu ostródzkich dziejów - utrwalona dla potomności przez monografa Ostródy, Johannesa Muellera - zapisana jest data 1 czerwca 1845 r. Tego właśnie dnia król pruski Fryderyk Wilhelm IV wizytował budowę tutejszych ufortyfikowanych koszar, które nazywano wówczasLandwehr-Zeughaus . W latach późniejszych, kiedy bryła cekhauzu wpisała się w północną panoramę miasta, mieszkańcy Ostródy zaczęli nazywać ten budynekUhrenblock, od zegara, który wieńczył centralną, najbardziej wysuniętą część fortu. Ostródzkie dzieło obronne powstało według zasad tak zwanej nowopruskiej szkoły fortyfikacyjnej. Jednym z głównych teoretyków tego kierunku był generał Ernst Ludwig von Aster (1778-1855). Przy jego współpracy powstał projekt ostródzki. Był to typowy fort reditowy w formie podkowy, wysuniętej frontem ku południowi. Jedyna droga do wnętrza dzieła obronnego prowadziła od strony północnej przez bramę, na której przedpolu znajdował się pięciokątny, tzw. diamentowy system fos z kaponierami. Od wschodu dodatkowo broniła fortu pojedyncza ziemna reduta, a wzdłuż krawędzi doliny Drwęcy biegł łańcuch szańców, również usypanych z ziemi. W terenie do dziś czytelne są jeszcze niektóre fragmenty tych nowożytnych umocnień, ale coraz bardziej niszczeją, ginąc pod zwałami dzikich wysypisk śmieci. Cenne historyczne miejsce ulega postępującej degradacji. Staje się obszarem narastającego wykluczenia społecznego. A przecież te wzgórza to nic innego jak flanka północnej bramy miasta ku światu. Tędy właśnie od momentu powstania Ostródy prowadziła główna droga tranzytowa w kierunku Elbląga i do Europy. Stąd czerpano piasek do wszelkich robót budowlanych przy wznoszeniu miasta. Tu wreszcie, na Polskiej Górce, znaleźli wieczny spoczynek obywatele Ostródy. Krzyżowały się tu zatem przez wieki codzienność i zaświatowość miejskiej społeczności. Teraz to już tylko „świat poza światem”, trochę jak „zaginiony świat” u Conan-Doyle'a - wypchnięty ku niebu skrawek lądu, na którym trwają endemiczne relikty niepotrzebnej nikomu przeszłości. Czy naprawdę nikomu niepotrzebnej...? Fort reditowy – element obwodu obronnego lub samodzielny fort systemu wieloosiowego o charakterze bastionu, wyposażony w reditę czyli śródszaniec. Kaponiera – element obronny w postaci wyodrębnionej niskiej budowli, murowanej lub drewnianej, wyposażonej w kazamaty i stanowiska bojowe, przeznaczonej do obrony wnętrza fosy i nie przekraczającej jej wysokości; w dziełach szkoły nowopruskiej służyła także do obrony przedpola. Reduta – niewielkie dzieło polowe ziemne, najczęściej zakładane na narysie czworoboku, niekiedy w formie trapezu. (Objaśnienia na podst.: J. Bogdanowski, Z. Holcer, M. Kornecki, Słownik terminologiczny architektury: architektura obronna, ODZ, W-wa 1994) http://www.naszaostroda.p...1417&Itemid=488 MP44 - Sob 21 Mar, 2009 21:07 Male pytanie, bo nie jestem 100% pewny, czy aby Grolmankaserne to nie tzw. czerwone koszary? Milek - Sob 21 Mar, 2009 21:11
Tak podają co najmniej dwa źródła, więc chyba jest tak jak piszą. Milek - Sob 21 Mar, 2009 22:09
Zbyt pochopnie napisałem post poniżej, ale w temacie nie znalazłem cytatu wzbudzającego Twoje wątpliwości. Grollmankaserne to czerwone koszary, pułk Grolmana stacjonował wcześniej na Bergkaserne, ale 1-10-1898r, przeniósł się do Neue Kaserne. Przypisy do zdjęć też nie wzbudzają wątpliwości bo chodzi o pułk im. Grollmana, a nie o Grollmankaserne. MP44 - Nie 22 Mar, 2009 12:34 Dzieki za informacje. W temacie pisalo swojego czasu Bergkasrene im. Grolmana i sie nieco zdziwilem. Swoja dorga warto by przypomniec postzac gen Grolmana. Milek - Pią 20 Lis, 2009 13:55 Koszary dziś markis - Wto 24 Lis, 2009 12:32 Dwa ostatnie zdjęcia chyba nie pasują do tematu, ale od czego moderator 
Milek - Wto 24 Lis, 2009 13:04
markis - Wto 24 Lis, 2009 14:20
Przepraszam.  Nie miałem zamiaru Ciebie rozjuszyć  Dzięki za posprzątanie 
|
