Marienburg.pl Strona Główna Marienburg.pl
Nasze Miasto, Nasza Pasja...

FAQFAQ  SzukajSzukaj  UżytkownicyUżytkownicy  GrupyGrupy
RejestracjaRejestracja  ZalogujZaloguj
 Ogłoszenie 

Ta witryna korzysta z plików cookie. Możesz wyłączyć ten mechanizm w ustawieniach przeglądarki.
Więcej informacji na ten temat znajdziesz w naszej Polityce dotyczącej "cookies"

Chronimy Twoją prywatność
Więcej informacji na ten temat znajdziesz w temacie o RODO


Poprzedni temat «» Następny temat
Żuławka
Autor Wiadomość
Hagedorn 
Administrator



Pomógł: 28 razy
Wysłany: Nie 23 Sty, 2011 10:12   

chorągiewka z kościoła w Żuławce - w albumie "Westpreussen" i obecnie...

posilge.JPG
Plik ściągnięto 53 raz(y) 104,06 KB

żuławka.jpg
Plik ściągnięto 45 raz(y) 52,59 KB

_________________

 
 
Anrep 


Pomógł: 5 razy
Wysłany: Nie 23 Sty, 2011 19:39   

Świetny detal. U nas jakby skromniejsze, ale tez i młodsze.
_________________
Poszukuję informacji o dawnym powiecie Morąg
 
 
Hagedorn 
Administrator



Pomógł: 28 razy
Wysłany: Nie 29 Wrz, 2013 15:00   

dzisiejsze zdjęcia...

Żuławka 1.JPG
Plik ściągnięto 15525 raz(y) 68,77 KB

Żuławka 2.JPG
Plik ściągnięto 15525 raz(y) 58,43 KB

Żuławka 3.JPG
Plik ściągnięto 15525 raz(y) 63,93 KB

_________________

 
 
san 

Wysłany: Pią 17 Cze, 2016 11:02   

Pamiątkowa pocztówka

Obraz 002.jpg
Plik ściągnięto 15264 raz(y) 87,23 KB

Obraz 003.jpg
Plik ściągnięto 15264 raz(y) 23,79 KB

 
 
dzierzgoniak 

Wysłany: Nie 30 Paź, 2016 18:14   

emilus03 napisał/a:
Przed 1945 r, dom Hansa Kolliwera.

Poszukuję jeszcze więcej zdjęć tego domu
 
 
dzierzgoniak 

Wysłany: Pią 04 Lis, 2016 21:25   

Poszukuję więcej wiadomości o zulawce sztumskiej okresu przedwojennego
 
 
san 

Wysłany: Pon 07 Lis, 2016 16:19   

W jakim celu i jakich informacji szukasz?
 
 
san 

Wysłany: Pon 14 Lis, 2016 14:53   

1929 – umierają 6 IV Jan i 7 X Zofia Donimirscy z Buchwałdu , pochowani w rodzinnym grobowcu położonym na zachód od kościoła. Kamienna płyta grobowca wymaga renowacji.
Grobowiec rodziny Donimirskich z Buchwałdu (Bukowo)
Antoni Brochwicz – Donimirski z Górek, Buchwałdu i Telkwic herbu Brochwicz 1767 – 1829. Syn Brygidy Wypczyńskiej i Wojciecha Donimirskiego (1720 – 1785) z Górek (1768) i Cygus (1774), dzierżawcy starostwa straszewskiego.
Józefa z Białobłockich herbu Ogończyk Brochwicz – Donimirska 1782 – 1847. Córka Magdaleny Jeżewskiej zm. po 1782 i Wawrzyńca Białobłockiego (1728 – 1781/82 z Trankwic, posła na sejmik generalny 1764.
Antoni i Józefa byli rodzicami Teodora Brochwicz – Donimirskiego z Buchwałdu herbu Brochwicz.
Hortensja z Kalksteinów herbu Kos Brochwicz – Donimirska 1821 – 1839, pierwsza żona Teodora Brochwicz – Donimirskiego
Maria Brochwicz – Donimirska herbu Brochwicz 1853 – 1871, córka Zofii ze Slaskich herbu Grzymała Brochwicz – Donimirskiej i Teodora Brochwicz-Donimirskiego
Jan Brochwicz – Donimirski herbu Brochwicz 1847 – 1929, syn Zofii ze Slaskich herbu Grzymała Brochwicz – Donimirskiej i Teodora Brochwicz-Donimirskiego
Zofia z Mittelstaedtów herbu Hornklow Brochwicz – Donimirska 1852 – 1929, żona Jana Brochwicz – Donimiskiego
Hortensja Kalkstein i Zofia Mittelstaedt (Zofia była siostrzenicą Hortensji) były spokrewnione z Chrystianem Ludwikiem Kalkstein – Stolińskim, pierwowzorem pułkownika Krzysztofa Dowgirda z serialu „ Czarne chmury ”. Pułkownik Kalkstein porwany w Warszawie 28 XI 1670 roku przez dragonów elektora brandenburskiego i księcia Prus Fryderyka Wilhelma, po długim śledztwie i torturach został ścięty w Kłajpedzie 8 XI 1672 roku.
W grobowcu pochowane są też zapewne zmarłe jako niemowlęta dzieci Zofii i Jana Donimirskich – Stanisława, Zofia, Maria i Władysław.
"Królewska wieś Żuławka"
 
 
san 

Wysłany: Sob 19 Lis, 2016 16:19   

1918 25 XII – Maria z Donimirskich Chełkowska wraz z Wojciechem Korfantym oraz Polakami z Pomorza i Wielkopolski wita na dworcu kolejowym w Gdańsku Ignacego Jana Paderewskiego. Pianista przypłynął do Nowego Portu brytyjskim lekkim krążownikiem „Concord” a następnie przesiadł się do pociągu. Syn Marii Szczęsny oprowadza po Gdańsku wojskową misję angielską, którą dowodzi płk H. Wade. Przyjęcie powitalne odbywa się w hotelu Danziger Hof, na którym serwowane są przywiezione przez Szczęsnego wiktuały od dziadków Zofii i Jana. Paderewski zachwala Anglikom polską kiełbasę z Buchwałdu. Ponieważ przypłynął on chory, żywność z naszej parafii wzmocniła jego siły i przyczyniła się do wybuchu Powstania Wielkopolskiego...
1918 26 XII – Maria z Donimirskich Chełkowska towarzyszy Ignacemu Janowi Paderewskiemu w podróży pociągiem do Poznania. Obserwuje historyczne przemówienie światowej sławy pianisty z balkonu hotelu „Bazar”. W wyniku czego nazajutrz wybucha zwycięskie Powstanie Wielkopolskie, w którym udział biorą synowie Marii – Franciszek i Szczęsny Chełkowscy.
"Królewska wieś Żuławka"
 
 
san 

Wysłany: Pon 28 Lis, 2016 12:56   

1920 V/VI – wspierający polską akcję plebiscytową Stefan Żeromski i Jan Kasprowicz odwiedzają Jana Donimirskiego w Buchwałdzie. Goszczą oni również u Sierakowskich w Waplewie. Pobyt na Powiślu opisał Żeromski w zbiorku „Inter arma” pt: ”Iława – Kwidzyn – Malbork”.
1920 24 VI – w Waplewie u Sierakowskich gości nuncjusz papieski Achille Ratti, późniejszy papież Pius XI (1922 – 1939). Zapewne jako sąsiad przybył na to spotkanie Jan Donimirski, a może udał się w swoje imieniny na odpust św. Jana Chrzciciela do naszej świątyni. Jan dając przykład czeladzi i sąsiadom regularnie uczęszczał do kościoła…
"Królewska wieś Żuławka"
 
 
san 

Wysłany: Wto 29 Lis, 2016 12:01   

1888 VII – VIII – Jan Donimirski wraz z żoną Zofią i córką Marią towarzyszy Henrykowi Sienkiewiczowi przebywającemu wraz z dwojgiem dzieci i teściową w Sopocie i Malborku. Jan jako wytrawny przewodnik oprowadza pisarza po zamku malborskim. Jest to wkład naszej parafii w napisaną w latach 1896 – 1900 powieść „Krzyżacy”. Udają się też razem na wycieczkę parowcem na Hel. Pisarz daje pani Zofii rady dobierania gatunków ziaren i przepisy przyrządzania ulubionego swojego napoju jakim była czarna kawa. Odtąd tak dobrej kawy jak we dworze w Bukowie nie było nigdzie. Była to jak mawiała pani Donimirska pamiątka po Sienkiewiczu. Autor Trylogii był zaprzyjaźniony z Antonim Donimirskim, bratem Jana.
"Królewska wieś Żuławka"
 
 
san 

Wysłany: Sro 07 Gru, 2016 15:29   

1867 20 IX – w Buchwałdzie u Teodora Donimirskiego gości Józef Ignacy Kraszewski. Pisarza wita przemową Maria (1853-1871) najmłodsza córka Donimirskich, zaś zgromadzone wiejskie dzieci zaśpiewały na cześć gościa polskie piosenki. Ofiarowuje on czytelni ludowej cztery książki – „Historię o bł. Janie z Dukli”, „Historię o bł. Jadwidze”, „Świat i ziemię” i „O pracy”. Powstaje następnie podczas odbytej narady idea powołania Towarzystwa Czytelni Ludowych, którą zrealizowano dopiero w 1880 roku w Poznaniu. Działo ono z wielkim pożytkiem na Pomorzu, Wielkopolsce i Śląsku aż do 1939 roku. Poprzednikami tej organizacji było jednak Towarzystwo Moralnych Interesów powołane w Toruniu już w 1869 roku oraz Towarzystwo Oświaty Ludowej założone w Poznaniu w 1872 roku. Dzień wcześniej pisarz gościł w Waplewie na weselu Antoniny Sierakowskiej z Antonim Kalksteinem z Pluskowęs, synem patriarchy Ziemi Chełmińskiej Karola Kalksteina. Teodor Donimirski wzniósł wówczas toast na cześć Kraszewskiego, dziękując za jego książki a szczególnie za „Rachunki” w których pochlebnie przedstawiono Prusy Zachodnie.
Adam Sołtan ojciec Marii Sierakowskiej żony Alfonsa Sierakowskiego, którzy wydawali córkę był towarzyszem Kraszewskiego z powstania listopadowego. Przyjaźnił się też z Zygmuntem Krasińskim, z którym prowadził bogatą korespondencję. Pisarza zaprosił do Waplewa jego przyjaciel Adam Lew hrabia Sołtan syn Adama, który był jego najlepszym korespondentem z Prus Zachodnich
 
 
san 

Wysłany: Pią 09 Gru, 2016 11:49   

1875 IX – Oskar Kolberg przez tydzień przebywa w Buchwałdzie i Telkwicach u Teodora Donimirskiego. Zbiera obfity materiał etnograficzny, opublikowany w tomie „Pomorze”. Wcześniej przez pierwszy tydzień września gościł u Alfonsa Sierakowskiego w Waplewie. Następnie etnograf udał się do Elbląga i Królewca, który odwiedził 19 i 20 września.
1875 16 XII – Teodor Donimirski wraz z synami Edwardem i Antonim biorą aktywny udział w powstaniu Towarzystwa Naukowego w Toruniu.
TNT powstało z inicjatywy Zygmunta Działowskiego z Mgowa, syna Ksawerego i Klotyldy z Sierakowskich, siostry Alfonsa. Prezesem został Ignacy Łyskowski, Adam Sierakowski pełnił przez lata stanowisko członka zarządu.
Edward, Jan, Antoni i Ludwik Donimirscy jako kuracjusze w Zakopanem należeli także do Towarzystwa Tatrzańskiego.
1877 X – Teodor Donimirski gości Jana Matejkę, który zbiera materiał do kończonego właśnie obrazu „Bitwa pod Grunwaldem”. Krakowski malarz wraz żoną i córką gościł od 1 – 8 października w Waplewie u Marii i Adama Sierakowskich. Dzięki pomocy których zwiedził on Grunwald, Malbork i Gdańsk. Następnie udał się do Torunia gdzie jego opiekunem i przewodnikiem był Antoni Donimirski.
"Królewska wieś Żuławka"













'
















'
 
 
san 

Wysłany: Nie 11 Gru, 2016 14:10   

1889 IX – w dworku Jana Donimirskiego w Buchwałdzie przebywa Michał Elwiro Andriolli, znany warszawski rysownik i ilustrator książek min. „Pana Tadeusza” i „Starej baśni”. Był także powstańcem styczniowym. Opis swojej podróży zamieszcza w tygodniku „Kłosy” 1286 –1289. Dzieli się tam wrażeniami z pobytu w naszej parafii, ilustrując rysunkami świątyni oraz lipy rosnącej w sąsiedztwie dworku Donimirskich.
1889 – Antoni Donimirski jest jednym z założycieli „Kasy literackiej”. Został jej skarbnikiem a Henryk Sienkiewicz prezesem.Był to fundusz dla artystów zagrożonych chorobą, jednym z beneficjentów był Stanisław Wyspiański. Pieniądze 15 tysięcy rubli w złocie ofiarował autorowi Trylogii tajemniczy "Pan Wołodyjowski".
1889 – Jan Donimirski zakłada Towarzystwo Ksiąg Rodowych dla Bydła Holenderskiego na Prusy Zachodnie z siedzibą w Gdańsku. Celem Towarzystwa było upowszechnienie nowego typu bydła mleczno – mięsnego na terenie Żuław i Powiśla. Wyselekcjonowana odmiana zastąpiła dotychczasowe, słabsze bydło krzyżówkowe tzw. żuławki.
Jan Donimirski specjalizował się w hodowli krów mlecznych. Posiadał słynną oborę zarodową, utworzoną z wysokomlecznych krów holenderskich i wschodnio – fryzyjskich. W nowoczesnej na ówczesne czasy mleczarni parowej produkował sery. Uprawiał buraki cukrowe, zasiadał także w radzie nadzorczej cukrowni w Malborku.
Tak wspominała go poetka warmińska Maria Ziętara – Malewska : „najmilsze i niezapomniane były wieczory u Donimirskich. Siedzieliśmy zwykle po kolacji na oszklonej werandzie. Przez szklany dach wpadało srebrne światło księżyca… Jak z wspaniałej księgi snuł pan Jan opowiadania…”
 
 
san 

Wysłany: Sro 14 Gru, 2016 12:11   

1861 3 V – zostaje odprawiona w kościele w Kalwie Msza święta w intencji poległych w Warszawie podczas demonstracji niepodległościowej. Inicjatorem tych modlitw jest Teodor Donimirski.
1862 11 X – Królewsko – Pruski Sąd w Sztumie wydaje wyrok za kolportowanie tekstu pieśni „Boże coś Polskę” i spowodowanie rozruchów po mszy świętej w kościele w Postolinie. Józefina Łyskowska z Wilczewa i jej brat Antoni Chrzanowski zostają ukarani grzywną 40 talarów a Teodor Łyskowski (mąż Józefiny) na 20 talarów. Teodor był synem Marianny (Marii?) z Donimirskich Łyskowskiej, siostry Teodora Donimirskiego z Buchwałdu. Swoje imię otrzymał na cześć wuja. Oskarżonych bronił adwokat Wagner z Kwidzyna, który dowodził , że w śpiewanych pieśniach nie ma nic podburzającego przeciw rządowi pruskiemu. Domagał się więc uniewinnienia. Sąd wprawdzie uznał oskarżonych niewinnymi przekroczenia paragrafu 100 prawa karnego, lecz podtrzymał zarzut wywołania rozruchu w kościele. Oskarżenie wniósł do sądu ksiądz proboszcz Franciszek Pawłowski, który śpiewających pieśni „Matko Chrystusowa” i „Boże coś Polskę” nazwał buntownikami. Stanowisko swoje popierał rozporządzeniem zakazującym ich śpiewania, które wydał biskup warmiński Józef Ambroży Geritz.
1862 – Teodor Donimirski z Teodorem Łyskowskim zakłada Kółko Rolnicze w Postolinie. 20 stycznia 1863 roku zostało ono przekształcone także w Postolinie w Towarzystwo Rolnicze Ziemi Malborskiej.
1862 – Teodor Donimirski po śmierci pierwszego prezesa Towarzystwa Pomocy Naukowej Karola Kalksteina, przejmuje tę funkcję. Pełni ten społeczny urząd dożywotnio.
1862 – Mieczysław Łyskowski, który wychowywał się w Buchwałdzie u Teodora Donimirskiego, wyjeżdża do Warszawy jako emisariusz powstańczej organizacji chełmińsko – pomorskiej. Spotyka się członkami Centralnego Komitetu związanego z czerwonymi.
1863 – powstanie styczniowe w którym bierze udział wraz z kuzynem Henrykiem Donimirskim z Zajezierza Edward Donimirski z Buchwałdu herbu Brochwicz. W czasie walk z Moskalami zostaje ciężko ranny w bitwie pod Łęczycą. W powstaniu uczestniczy też jego młodszy brat Antoni. Powstanie materialnie wspiera ich ojciec Teodor Donimirski oraz szwagier Emil Schedlin – Czarliński, który płaci za to więzieniem w berlińskiej twierdzy Moabit. Pomocy powstańcom udziela także rodzina Kalkstein z Klonówki, Edward brat Hortensji więziony jest w pruskich twierdzach Moabit i Wisłoujście.
Teodor Łyskowski z Wilczewa jest organizatorem przerzutu broni dla walczących powstańców. Broń przypływała do Gdańska, skąd wozami szmuglowano ją przez Tczew, Postolin, Wilczewo, Brodnicę i dalej na teren zaboru rosyjskiego. Pomoc przypłacił więzieniem przez władze pruskie w Sztumie w 1864 roku.
1863 30 III – przeprowadzono rewizje u Teodora Łyskowskiego w Wilczewie, sołtysa Gromka i nauczyciela Grzeszkowskiego w Trzcianie oraz Kalksteina w Mikołajkach. W Wilczewie przeprowadzający rewizję urzędnik Braun z Kwidzyna był bardzo szczegółowy, zwłaszcza przeszukując kuchnię i słomę w stodole. Następnie 5 kwietnia rewidowano księdza proboszcza Jana Witkowskiego. Rewizje te spowodowane przez donosy nie przyniosły rezultatów. Jednak 24 kwietnia 1864 roku aresztowany został Teodor Łyskowski i osadzony w więzieniu sztumskim. Zwolniony został 8 maja 1864 roku. Najprawdopodobniej pobyt w więzieniu spowodował, że zaraził się gruźlicą i przedwcześnie zmarł 15 czerwca 1869 roku. Osierocił pięcioro dzieci, w wieku od 4 do 15 lat.
1864 – 1869 – Antoni Donimirski studiuje prawo i ekonomię we Wrocławiu, Heidelbergu i Berlinie, gdzie zdobywa tytuł doktora praw w 1869.
1865 2 V – rewizję w dworze Teodora Donimirskiego w Buchwałdzie przeprowadzają urzędnik Braun z Kwidzyna razem z sekretarzem powiatu sztumskiego i dwoma żandarmami. Donimirski z powodu, że nie mieli nakazu na piśmie zdecydowanie się jej sprzeciwił jako bezprawnej i zamknął biurko na klucz. Na tłumaczenie urzędników, że nakaz pisemny nie jest potrzebny, jako prawnik dał im kodeksy i kazał sobie taki paragraf wskazać. Ponieważ nie potrafili tego dokonać, zostawił ich samych a sam poszedł do ogrodu. W dworze wtedy leżał jednak ciężko chory na tyfus jego syn Antoni, student prawa Uniwersytetu Wrocławskiego. Doktor Kunce z Malborka wraz z Zofią Donimirską wyszli dlatego z dworu do Teodora. Lekarz prosił go aby się zgodził na rewizję ponieważ hałas źle wpływa na chorego. Do rewizji biurka i stolików więc ostatecznie doszło, lekarz jednak stanowczo sprzeciwił się rewizji pokoju chorego Antoniego. W ostatecznym rezultacie rewizja nic nie przyniosła.
1866 – Teodor Donimirski z wspólnikami zakłada Bank Kredytowy „Donimirski, Kalkstein, Łyskowski i Spółka” w Toruniu. Pierwszy duży bank polski w Prusach Zachodnich.
1866 – Teodor i Jan Donimirscy zakładają kółko rolnicze w Starym Targu, jedno z pierwszych na Powiślu.
1867 I – wychodzi pierwszy numer „Gazety Toruńskiej”, której współzałożycielem jest Teodor Donimirski.
1867 – zwołany przez Teodora Donimirskiego, Hiacynta Jackowskiego z Jabłonowa koło Pelplina, Mieczysława i Ignacego Łyskowskich pierwszy toruński Sejmik Gospodarczy. Sejmik miał być centralnym podmiotem dla towarzystw rolniczych i spółek kredytowych, koordynować prace organiczne w prowincji. Zajmowano się także sprawą oświaty i obroną języka polskiego. Zabierali na nich głos m.in. Adam hrabia Sierakowski, Antoni Donimirski, Jan Donimirski.
 
 
san 

Wysłany: Czw 15 Gru, 2016 13:01   

1480 – spór o wieś Żuławkę, którą posiadała Otylia Fochsowa i roszczącym pretensje do niej Janem Bażyńskim młodszym, synem Ścibora. Zatarg miał rozstrzygnąć starosta malborski Piotr Dunin.
1486 – Mikołaj Bażyński brat Jana odbiera wieś wdowie po korsarzu gdańskim Foxie, chociaż posiadała ona zapisy. Zapewne chodzi o rodzinę Jakuba Vochsa, który był kaprem gdańskim. Dowodził on flotą elbląską w zwycięskiej bitwie z Krzyżakami na Zalewie Wiślanym w 1463 roku. Można więc śmiało stwierdzić, że byliśmy nie tylko królewską ale i piracką wioską…
"Królewska wieś Żuławka"
 
 
san 

Wysłany: Sro 28 Gru, 2016 12:30   

1578 20 II – Stefan Batory w Warszawie potwierdza przywilej lokacyjny dla królewskiej villae Posoliae.
1598 16 VI – Zygmunt III Waza w Malborku potwierdza przywilej lokacyjny dla królewskiej villae Posolia.
 
 
san 

Wysłany: Wto 10 Sty, 2017 16:36   

997 kwiecień – św. Wojciech oraz kapłani Radzim – Gaudenty i Bogusza – Benedykt przebywają przez pięć dni w polskiej miejscowości, nazwanej później Stary Kościół (Altkirch) – dziś Kościelec opodal Żuławki. Stąd udają się 23 IV do Świętego Gaju, gdzie św. Wojciech ponosi śmierć męczeńską. Zabity zostaje przez kapłana pruskiego uderzeniem włóczni w serce. Odcięto mu głowę, którą nabito na pal jako znak hańby i przestrogi. Pozostałych misjonarzy puszczono zaś wolno aby przekazali co może spotkać głoszących chrześcijaństwo.
Święty Wojciech najprawdopodobniej urodził się w czeskich Libicach około 956 roku. Wywodził się książęcej rodziny Sławnikowiców. Kształcił się w szkole katedralnej w Magdeburgu, gdzie został wyświęcony na kapłana w 981 roku. Objął diecezję praską 3 IV 983 roku. Spotkał się z silnym oporem zarówno duchownych jak i świeckich w sprawie przestrzegania postów, świąt chrześcijańskich oraz jednożeństwa. Przemyślidzi władający Pragą prowadzili zaś spór o władzę w Czechach z rodem Sławnikowiców. Były to powody rezygnacji około 989 roku z urzędu biskupa i wstąpienia razem z przyrodnim bratem Radzimem – Gaudentym do zakonu benedyktynów na Awentynie w Rzymie. W 992 roku po śmierci swego następcy biskupa Folkolda, na polecenie arcybiskupa Moguncji Willigisa powraca na stanowisko biskupa do Pragi. Zakłada klasztor benedyktynów w Brewnowie / Praga oraz wysyła misjonarzy na Węgry. W 994 roku udzielił azylu w kościele św. Jerzego niewiernej żonie wielmoży z rodu Wrszowców. Niestety ludzie Wrszowców tego nie uszanowali, wywlekli ją z kościoła i zabili. W następstwie tych wydarzeń biskup Wojciech rzucił klątwę na poddanych i wyjechał do Rzymu. 28 IX 995 ród Wrszowców najprawdopodobniej z inicjatywy Bolesława II Pobożnego z rodu Przemyślidów najeżdża Libice, morduje braci św. Wojciecha i pali ich gród. Wojciech natomiast odbywa pielgrzymkę do Francji do miejsc związanych z życiem św. Marcina, św. Benedykta i św. Dionizego. Otrzymuje ponownie polecenie powrotu do Pragi lub udania się na misje. Podejmuje wówczas decyzję o wyruszeniu na wyprawę misyjną. Za wiedzą cesarza Ottona III przybywa na dwór Bolesława Chrobrego pod koniec 996 roku, gdzie przebywał jego brat Sobiesław Sławnikowic, który posiadał gród Żnin wraz z ziemią na Pałukach (zginął w 1004 roku podczas odwrotu wojsk Bolesława Chrobrego z Pragi). Następnie św. Wojciech udał się do Gdańska gdzie najprawdopodobniej w Wielką Sobotę 27 marca udzielał mieszkańcom chrztu i polecił wyciąć „święty dąb”. Z Gdańska drogą morską wyruszył z Radzim – Gaudentym i Boguszą – Benedyktem, zgodnie z życzeniem Bolesława Chrobrego na terytorium Prus. Wysiedli na wyspie koło osady portowej, gdzie po paru dniach zatrzymali ich Prusowie i przewieźli do portu, którym było prawdopodobnie Truso. Wysłuchano św. Wojciecha, który wezwał ich do porzucenia bożków i przyjęcia wiary w jedynego Boga. Wiec Prusów po wysłuchaniu tych słów nakazał im jeszcze tej nocy opuścić ich ziemię, w przeciwnym razie nazajutrz zostaną ścięci. Ponieważ Prusowie obawiali się, że ich nie posłuchają, sami łodzią 17 kwietnia 997 roku wywieźli niechcianych przybyszów. Wysadzeni zostali na przeciwległym brzegu zatoki. Przypuszcza się, że był to teren obecnej Żuławki Sztumskiej (Rucicy wówczas?), należący do Pomorza Gdańskiego czyli Polski.
Jest to tak zwana koncepcja pomezańska, inni utrzymują, że wypadki te miały miejsce na terenie Sambii.
Królewska wieś Żuławka
 
 
san 

Wysłany: Sro 11 Sty, 2017 14:16   

Około 1216 r. – św. Chrystian, biskup pruski kontynuując działalność misyjną Boguchwała – Gotfryda i Filipa cystersów z Łekna w Wielkopolsce, zakłada naszą parafię na terenie pruskiej włości Posoloua (Possolous). Powstaje pierwszy drewniany kościół, najprawdopodobniej na terenie Kościelca w pobliżu pruskiego grodu (Pozolia? Żuławka wzgórze parafialne?). Święte miejsca Prusów znajdują się na wzgórzu Portotejek (95 m Wzgórza Ramockie) i w naszym bezpośrednim sąsiedztwie na północ od lasu Haegwald położony był Heiliger Winkel.
Chrystian prawdopodobnie był Słowianinem pochodzącym z Pomorza Zachodniego (inna hipoteza twierdzi, że był Niemcem). Mnichem cysterskim został w Kołbaczu, skąd przeniesiony został do Oliwy. Następnie trafił do opactwa w Łeknie. Włączył się w działalność misyjną cystersów na terenie Prus około 1209 roku. Początki jej sięgają roku 1206 gdy opat łekneński Boguchwał – Gotfryd pochodzący z rodu Pałuków udał się do Pruskiego Targu (Przezmark?) gdzie uwięziono kilku cystersów z jego klasztoru (1204, 1205?). Wyprawa zakończyła się ich uwolnieniem, ponadto odwiedzono miejsce gdzie znajdował się pierwszy grób św. Wojciecha (Chomor Sancti Adalberti koło Lubachowa?). Zakonnicy przybyli zapewne tam w celu odszukania miejsca tego pierwotnego pochówku. Wiązało się to z fundatorem ich opactwa w Łeknie (1153 r.), Zbylutem z Panigrodza z rodu Pałuków, wywodzącego się od Sobiesława brata św. Wojciecha. Boguchwał – Gotfryd następnie udał się do Rzymu gdzie papież Innocenty III 26 października 1206 roku udzielił zezwolenia na głoszenie wiary w Prusach. Następne wyprawy misyjne podjęte od 1207 roku spowodowały nawrócenie dwóch naczelników pruskich księcia Phaleta i brata jego króla Sodrecha. Po śmierci Boguchwała misję kontynuowali Filip i Chrystian. Około 1210 roku pomorski gród Zantyr (Sącierz) ofiarował na potrzeby misji książę pomorski Mściwoj I. Założono w nim klasztor cystersów, gdzie opatem został Chrystian. Około 1213 roku śmiercią męczeńską zginął Filip. Na przełomie 1215/1216 Chrystian przebywał w Rzymie z dwoma naczelnikami pruskimi – byli to Surwabuno z ziemi lubawskiej i Warpoda z Lanzanii (Wysoczyzna Elbląska). Chrystian został wówczas wyświęcony na biskupa pruskiego, naczelnicy natomiast przyjęli chrzest z rąk papieża Innocentego III. Uważa się, że w roku 1216 cała zachodnia Pomezania wraz z ziemią lubawską została już schrystianizowana. Katedra biskupia znajdowała się w grodzie Zantyr. Dalszy postęp chrześcijaństwa poza pogranicze polsko – pruskie napotkał jednak na zbrojny opór Prusów, który szedł w parze z pierwszymi wyprawami krzyżowymi Chrystiana 1218, 1220 oraz książąt polskich w latach 1222 i 1223. Papież Honoriusz III bowiem już 3 marca 1217 roku obdarzył Chrystiana prawem wysyłania krucjat do Prus. W roku 1226 książę Konrad Mazowiecki za radą księcia wrocławskiego Henryka Brodatego i biskupa płockiego Guntera sprowadza Krzyżaków do ziemi chełmińskiej. Zapewne przyczynił się do tego też Chrystian, który pomiędzy rokiem 1224 a 1228 założył Zakon Rycerzy Chrystusa z czerwonym mieczem i gwiazdą na białym płaszczu (późniejszy Zakon Dobrzyńców z Dobrzynia nad Wisłą), który w 1235 roku połączył się z Krzyżakami. Chrystian sądził, że sprowadzony Zakon Krzyżacki pomoże w akcji chrystianizacji Prus pod jego kierownictwem. Przekazał im nawet na ten cel swoje posiadłości w ziemi chełmińskiej w 1230 roku. Następnie zawarł z nimi jako właściciel Prus z upoważnienia i łaski papieża umowę w Rubenicht w 1231 roku o podziale przyszłych zdobyczy pruskich. W 1233 roku zostaje on jednak uwięziony podczas wyprawy misyjnej w Sambii, dokąd dotarł poprzez Mierzeję. Mimo zabiegów legata papieskiego Wilhelma z Modeny przebywał w niej aż do 1238 roku. Krzyżacy nie zrobili zaś nic aby pomóc swojemu dobroczyńcy i zwierzchnikowi, jako namiestnikowi papieskiemu w Prusach. W 1236 lub 1237 roku zajęli ponadto siedzibę Chrystiana Zantyr. Nieobecność Chrystiana wykorzystali również do nakłonienia papieża Grzegorza IX do wydania bulli 3 VIII 1234 roku, przejmującej Prusy na własność św. Piotra z jednoczesnym przekazaniem ich na wieczne posiadanie Krzyżakom. Po powrocie z niewoli w 1239 roku Chrystian wszczął proces kanoniczny w celu odzyskania swojego nadrzędnego stanowiska w Prusach. Postępowanie zakończyło się jednak niepowodzeniem, Zakon Krzyżacki uzyskał poparcie legata Wilhelma z Modeny. Obalono także zawartą w 1231 roku umowę w Rubenicht, która przyznawała po opanowaniu Prus 2/3 ich terytorium Chrystianowi a 1/3 Krzyżakom. Wilhelm z Modeny 29 VII 1243 roku z upoważnienia papieża Innocentego IV dzieli całe terytorium podległe dotychczas biskupowi pruskiemu na diecezje: chełmińską, pomezańską, warmińską i sambijską. Każdy z biskupów ma otrzymać tylko 1/3 ziemi zaś Krzyżacy pozostałe 2/3. Papież potwierdził ten podział w tym samym dniu, polecając Chrystianowi wybrać sobie jedną z diecezji. 1 października 1243 roku papież potwierdził zaś fakt przejęcia Prus na własność Stolicy Apostolskiej z jednoczesnym przekazaniem ich jako lenna papieskiego wielkiemu mistrzowi Zakonu Krzyżackiego. Chrystian nie pogodził się z tymi decyzjami, wspierał wraz z księciem gdańskim Świętopełkiem antykrzyżackie powstanie w dużej części już chrześcijańskich Prusów, które wybuchło w 1242 roku. Zmarł 4 XII 1245 roku podczas powrotu z soboru w Lyonie. Przed śmiercią prawdopodobnie doszło do porozumienia z papieżem na mocy którego Chrystian miał zostać arcybiskupem Prus, Inflant i Estonii. Dlatego pod koniec grudnia na to nowo utworzone stanowisko został mianowany metropolita Armagh i prymas Irlandii Albert Suerbeer. W kalendarzach liturgicznych cystersów i benedyktynów Chrystian występował jako święty pod datą 4 grudnia. Wizerunek biskupa Chrystiana widnieje w herbach miast Grudziądza i Lubawy. Ksiądz Kazimierz Szczepański, który odbudował i wyposażył nasz kościół na przełomie XVII i XVIII wieku związany był właśnie z Lubawą… Nie ma przypadków są tylko znaki, tak jak św. Wojciech łączy się z cystersami z Łekna i Chrystianem – tak niewątpliwie podobizny św. Wojciecha, benedyktyna i św. Chrystiana, cystersa powinny znaleźć się na naszej świątyni obok wizerunku św. Jana Chrzciciela na tablicy pamiątkowej…
Królewska wieś Żuławka
 
 
san 

Wysłany: Czw 12 Sty, 2017 12:49   

1249 7 II – ugoda w Christburgu (Dzierzgoń) miedzy Krzyżakami a Prusami, którzy zobowiązują się do Zielonych Świątek (22 maja) wybudować w Pomezanii trzynaście kościołów. „Promiserunt illi de Pomezania quod infra proximum Pentecosten ecclesias edificabunt in locis inferius nominatis. Primam videlicet in villa que vocatur Pozoloue que alio nomie vocatur Rutiz. Secundam in villa que vocatur Pastelina”. Jako pierwsza wymieniona jest oczywiście villa Pozoloue (Pozolove ?), zwana inaczej Rutiz (zapewne chodziło o słowiańską nazwę Rucicy), jako druga villa Pastelina (Postolin). Prusowie powołują się na prawa przyznane im przez papieży Honoriusza III (1216 – 1227) i Grzegorza IX (1227 – 1241). Wyraźnie wskazuje to, że przyjęli chrzest podczas misji cysterskiej Chrystiana, przed przybyciem do Prus Krzyżaków. Porozumienie prusko – krzyżackie nadzorował osobiście legat papieski Jakub, późniejszy papież Urban IV (1261 – 1264). Ustanowił on w Kościele Katolickim bullą Transiturus, której opracowanie powierzył Tomaszowi z Akwinu, Święto Bożego Ciała w 1264 roku. Niewykluczone, że drogami po których podróżował legat Jakub dziś idziemy czerwcową procesją. Jaki ten świat mały…
 
 
san 

Wysłany: Czw 25 Maj, 2017 12:16   

1682 – kielich Anno domini 1682. 14. Novemr: Joannes Koblynski Porochvs Posoliensis restavrari cvravit hvnc calicem continentem marcas tres et septem lot. (W Roku Pańskim 1682, 14 listopada, Jan Koblynski Proboszcz Pozolski zatroszczył się o restaurację tego kielicha, zawierającą trzy grzywny i siedem łutów). Warsztat gdański, Matthias Pichell starszy. Aktualna lokalizacja nieznana.
 
 
san 

Wysłany: Pon 26 Cze, 2017 08:13   

1694 – zakup materiałów na odbudowę kościoła. Wapno sprowadzono z Białej Góry, Dzierzgonia, Elbląga i Malborka. Cegła pochodziła z Dolna i Elbląga, zaś dachówka z miejscowości Przezmark.
1695 14 IV – rozpoczęcie odbudowy kościoła przez murarza z Stolzenberg koło Gdańska. Niestety po czterech tygodniach on zmarł.
1695 4 VI – 24 IX – mistrz David Knebel z Gdańska (Dawid Knobloch?) prowadzi dalej prace murarskie. Jego dziełem było zakończenie odbudowy północno – zachodniego narożnika nawy oraz zachodniej fasady kościoła.
1695 – cieśla Georg Knefel z Dzierzgonia prowadzi prace nad odbudową dachu nad nawą kościoła. Drewno sprowadzono ze Starego Dzierzgonia.
1696 – gdańscy mistrzowie murarstwa Barthel Ranisch i Martin Grimmer prowadzą prace budowlane. Wznoszą z cegły wieżę na starej podstawie, wykładają posadzkę w kościele, kończą pokrycie dachu nad nawą dachówką, wykonują ościeżnice, bielą wapnem kościół wewnątrz i na zewnątrz oraz prowadzą prace murarskie w zakrystii. Zaświadcza o tym napis „Anno 1696” na jej sklepieniu, obok otworu służącego do wentylacji kościoła (niestety ostatnio po trzech wiekach zamurowany [powieszono tam żyrandol], para wodna trafia w pułapkę chłodnego sklepienia, wilgoć – sklepienie zakrystii wyraźnie odznacza się na murze kościoła, nie należy poprawiać starych mistrzów). Okno zakrystii zabezpieczono podwójną, żelazną kutą kratą. Nad oknem znajduje się zewnętrzny otwór wentylacyjny w kształcie krzyża greckiego (działa teraz w drugą stronę, napływa powietrze z którego skrapla się para wodna na chłodnym sklepieniu). Ranisch był znanym budowniczym gdańskim, jego dziełem z lat 1678 – 1681 jest Kaplica Królewska wzniesiona nieopodal Bazyliki Mariackiej. Martin Grimmer urodzony w Szczecinie został zaś obywatelem gdańskim w 1692 roku.
1696 – malborski kowal wykuwa krzyż dla wieżyczki z sygnaturką. Piękny zaś krzyż wieńczący fasadę świątyni jest dziełem kowala gdańskiego. Ostatnio zdjęty i zawieszony na północnej ścianie prezbiterium. Była obawa, że nadszarpnięty zębem czasu może spaść ale obecna lokalizacja z powodu wilgoci (północ) przyspieszy tylko korozję. Może z uwagi na mistrzowski, znakomity gdański detal architektoniczny trafi kiedyś pod dach kościoła ale nie bardzo jest miejsce gdzie go umieścić…
1696 – Georg Knefel prowadzi prace ciesielskie w dzwonnicy oraz buduje drewniane, beczkowe pozorne sklepienie w kościele. Lipowe bale sprowadzono z Iławy, może z Lasu Schönberger. Jego dziełem była też zgrabna latarnia wieży (widoczna na rysunku Andriollego).
1696 – hełm wieży ołowiem i białą blachą pokrywa Georg Börner z Gdańska. Został on obywatelem gdańskim w 1687 roku.
Zwieńczeniem prac jest piękna chorągiewka nieznanego kowala (miedziownik) gdańskiego, wykonana za 18 guldenów (złoty polski, floren?). Najstarsza zachowana i najpiękniejsza na terenie powiatu sztumskiego. C.S.P.P.1695 – Casimirus Szczepański Parochus Posoliensis 1695 (Kazimierz Szczepański Proboszcz Pozolski 1695).
Kościół składa się z nawy – szerokość 13m, długość 10,17 m i prezbiterium zamkniętego trzema ścianami ośmioboku – szerokość 6,57 m , długość 10,39 m oraz południowo – zachodniej wieży, południowej zakrystii oraz małej, murowanej kruchty przy portalu południowym. Główne wejście do świątyni prowadzi przez portal zachodni.
"Królewska wieś Żuławka"
 
 
san 

Wysłany: Pon 24 Lip, 2017 13:50   

1697 10 II – parafianie własnoręcznymi podpisami zobowiązali się do remontów zewnętrznych kościoła, budynków parafialnych i ogrodzeń na mocy praktyki i zwyczajów innych parafii. Zobowiązana do tych prac była cała parafia a dokumentowi biskup nadał moc wieczystej trwałości w roku 1724.
1699 – elbląski murarz wykonuje prace wykończeniowe – gzymsy, okna, filary prezbiterium.
1699 – malarz z Malborka maluje zewnętrzne metalowe detale architektoniczne na kościele. Następnie zatrudniono malarza Zaszatke z Malborka.
1699 – monstrancja R. Casim. Sczepański pro Ecclia. Paroch Posolien 1699 procuravit loci Parochus (Wielebny Kazimierz Szczepański miejscowy proboszcz dla kościoła parafii pozolskiej postarał się w roku 1699) Warsztat toruński, Jakob Weintraub. Wymaga renowacji.
1700 – elbląski snycerz za 36 guldenów wykonuje Grupę Ukrzyżowania.
1700 – dzierzgoński snycerz za 14 guldenów rzeźbi figurę św. Jana Chrzciciela.
1700 – malarz gdański, może Michael Sommer wykonuje polichromia na pozornym sklepieniu nawy. Przedstawiają one dwanaście scen z życia Chrystusa: Zwiastowanie NMP, Pokłon Pasterzy, Pokłon Trzech Króli, Chrzest Chrystusa, Ostatnia Wieczerza, Modlitwa w Ogrójcu, Chrystus przed Piłatem, Biczowanie, Ecce Homo, Upadek pod krzyżem, Zmartwychwstanie, Trójca Święta. Dopełnieniem polichromii jest Grupa Ukrzyżowania (Jezus Chrystus na Krzyżu, Najświętsza Maryja Panna, św. Jan) w łuku tęczowym, jeszcze wówczas nie pozłocona. Malowidła wyobrażające tajemnice wiary zdobiły również pozorne sklepienie prezbiterium. W świątyni znajduje się nowa, pomalowana ambona. W nawie mały ołtarz św. Antoniego, druga murowana mensa była pusta. W kościele są obrazy Ukrzyżowania, Zdjęcia z Krzyża, Ecce Homo, św. Anny i św. Marii Magdaleny.
Przy murach nawy i prezbiterium, od północy znajduje się murowane ossorium. Na wieży niezbyt duży dzwon ale miło brzmiący oraz zegar. Dzwon poświęcił biskup Kazimierz Jan z Bnina Opaliński (1681 – 1693) podczas wizytacji generalnej. Pośrodku kościoła mała sygnaturka z dzwonkiem. Fasadę ozdabia rzeźbiona figura św. Jana Chrzciciela, pomalowana na wzór marmuru (aktualna dłuta Wilhelma Kujawskiego z Jasnej).
1700 – rzeźbiarz z Gdańska, może Heinrich Berner z Długich Ogrodów za 100 guldenów rzeźbi i buduje ołtarz główny (prace skończono i zapłacono w 1701 roku?). Obraz Wniebowzięcie NMP pędzla Jerzego Baranowskiego jest darem księżnej Ludwiki Czartoryskiej i pochodzi z 1705 roku (1700?). W zwieńczeniu ołtarza obraz Chrzest Jezusa w rzece Jordan. Obok głównego ołtarza stały dwa konfesjonały, po lewej i prawej stronie prezbiterium.
Powierzono budowę ołtarza św. Antoniego snycerzowi z Gdańska, ale niebawem zmarł on na dżumę. Ołtarz postawił rzeźbiarz Heinrich Berner z Długich Ogrodów w Gdańsku.
1700 31 X – konsekracja kościoła ku czci Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, św. Jana Chrzciciela i św. Kazimierza Królewicza Polski podczas wizytacji biskupa chełmińskiego Teodora Andrzeja Potockiego, późniejszego arcybiskupa gnieźnieńskiego i prymasa Polski. Prawo patronatu posiada Najjaśniejszy Król Polski. Parafię tworzą: Posolia, Buchwałdt, Tranquitze, Choyty, Bruck, Budzisz, Sztall.
 
 
san 

Wysłany: Pon 24 Lip, 2017 16:14   

1277 (lub 1288 – 1289) – lokacja na prawie chełmińskim wsi Posilia w nowym (?), aktualnym położeniu przez komtura Christburga Helwiga von Goldbacha (dokładna data jest nieznana ale wiadomo, że on to dokonał tej lokacji, był dwukrotnie w tych latach komturem Christburga). Prawdopodobnie drewniany kościół pobudowano w tym samym miejscu co obecny (może trochę wyżej, okolice Krzyża Misyjnego, organistówki?).
1280 – w pobliżu drogi łączącej Pusila et Christburg znajduje się drzewo wartownicze – Wartboum koło mostu Luppin (Chojty). Mała strażnica, której elementem było wysokie drzewo pełniące rolę wieży.
1286 9 I – Henricus plebanus de Posilia występuje w dokumencie jako świadek przekazania parafii kwidzyńskiej kapitule.
1298 3 I – proboszczem jest nadal ks. Henricus.
1299 – umiera Prus Wajsyl posiadający rozległe dobra na terenie Pomezanii, w ziemi Alminie (Alyem) i Poselew (Pozoloue), które skonfiskował mu Zakon Krzyżacki. Uciekinier przed rokiem 1267 na Pomorze Gdańskie. Doszedł tam do wysokich godności i dużych majątków ziemskich, pochodzących z nadania książęcego. W 1267 pełni urząd cześnika gdańskiego na dworze księcia Warcisława. Następnie jest u księcia Mściwoja II w 1270 roku wojewodą świeckim, w 1276 wojewodą tczewskim a od 1278 wojewodą gdańskim. Jako najważniejszy urzędnik występuje przy wszystkich znaczących działaniach księcia Mściwoja II m.in. przy erygowaniu opactwa cystersów w Pelplinie w 1274 roku, które powstało na ziemi uprzednio należącej do Wajsyla. W 1285 roku traci swój urząd na skutek antykrzyżackich działań syna Diwana niezgodnych z polityką księcia. Utrata znaczenia Wajsyla przyczyniła się zapewne do niekorzystnego rozstrzygnięcia sporu prawnego z Krzyżakami o majątek w Pomezanii. Wyrok w imieniu papieża Mikołaja IV wydał biskup poznański Jan w 1289 roku. Po śmierci księcia Mściwoja II odzyskuje Wajsyl swoje polityczne znaczenie i zostaje wojewodą tczewskim w 1298 roku.
Wysokie urzędy na Pomorzu pełnili także bracia Wajsyla. Glabuna był cześnikiem gdańskim od 1271 do 1284 roku a Sadyk w latach 1270 – 1274 był podkomorzym a następnie cześnikiem świeckim. Wajsylewice posługiwali się pieczęcią trzy groty w trójkąt.
1303 31 XII – ostatnia znana wzmianka o świątyni w Kościelcu, określona jest jako „antiqua ecclesia” (stary kościół).
1314 – 1331 – Luther von Braunschweig wielki szatny i komtur Christburga osusza bagno Solaw i wycina las Solowe. Lokowane są na tym terenie na „surowym korzeniu” w latach 1331 – 1335 wieś Reichfeldt (Złotowo) oraz majątek hodowlany Zakonu Thorechtenhoff (Szaleniec) w 1360 roku. Obie te miejscowości należą do naszej parafii. W związku z osuszaniem nastąpiła regulacja i obwałowanie rzeki Tejny, prawdopodobnie odcinek od Złotowa do Rozgartu jest przekopanym kanałem. Thorechtenhoff zarządzany jest przez krzyżackiego urzędnika mającego swoją siedzibę w Stalle (Stalewo). W 1359 był nim brat Walrabe.
Około 1330 – budowa drogi Christburg – Vyschovia przez wielkiego szatnego i komtura Christburga Luthera von Braunschweiga wykorzystującej stary pruski trakt wiodący przez bród a następnie most Plecziagis na rzece Lach w okolicy wsi Posilia.
Około 1326 – 1350 – Krzyżacy na wzgórzu budują z cegły orientowany, jednonawowy gotycki kościół. Posiadał wówczas dwie wieże, północną i południową. W latach dwudziestych XIV wieku wzniesiono także kościół w Jasnej.
1354 17 I – w dniu św. Antoniego potwierdzenie lokacji Pusilien (Posilien) przez wielkiego szatnego Zakonu Krzyżackiego Konrada von Bruningisheima. Wieś uposażono w 102 włóki 8 morgów gruntu, z tego 6 włók kościelnych i 4 włóki 8 morgów należących do sołtysa. Pleban dodatkowo użytkował 2 włóki lasu in dem Bruche (Bruk?). Łan, huba pruska liczyła 16,5 hektara; włóka, łan chełmiński to obszar 17,955 hektara.
 
 
san 

Wysłany: Nie 17 Wrz, 2017 17:27   

1700 – wieś Bukowo, która wcześniej dziedziczna była w rodzie Wielmożnych de Gablens, teraz należy do Wielmożnego Pana Jerzego Sakina, pułkownika Jego Królewskiej Mości.
1704 – budowa nowego kościoła ewangelickiego w Jasnej.
1706 VII – 1708 XI oraz 1711 XI – 1718 X – komendariusz Jakub Franciszek Szczepański. Pochodził z diecezji chełmińskiej, brat księdza Kazimierza Szczepańskiego. Posiadał też brata Andrzeja, który był kapłanem archidiecezji gnieźnieńskiej oraz siostrę Honoratę Annę Behm. Przyjęty do seminarium chełmińskiego w 1699 roku. Jako kleryk niższych święceń otrzymał prowizję na wikariusza naszej parafii w III 1701. W 1704 i 1723 był wikariuszem w Chełmży.
1707 – 1708 – Jacob Tefner buduje kościół ewangelicki w Stalewie.
1708 XII – 1711 II – komendariusz Franciszek Józef Neytzlichowski. Urodzony w 1679 roku, prawdopodobnie w Lubawie. Wikariusz w Lichnowach od 26 VIII 1706. Proboszcz w Rumianie 4 III 1711 – 1729, dziekan lidzbarski 23 IV 1722 – 31 I 1727. Surogat pomezański, proboszcz i dziekan dzierzgoński w latach 1729 – 1742. Po pożarze w 1730 roku odbudował kościół w Dzierzgoniu nadając mu obecny kształt i barokowy wystrój. Własnymi funduszami odnowił także kaplicę św. Anny. Zmarł 15 XI 1742 w Dzierzgoniu, pochowany w wybudowanej przez siebie kaplicy Świętego Krzyża w krypcie kapłańskiej. Nad wejściem do kaplicy umieszczony jest jego portret. Na płycie nagrobnej znajduje się napis, że zmarł w wieku 65 lat w 1745 roku.
1709 – Michael Sommer z Gdańska maluje obrazy apostołów św. Piotra, św. Pawła, św. Andrzeja i św. Jana. Aktualna lokalizacja nieznana.
1709 – gdański rzeźbiarz wykonuje dwa piękne stojące świeczniki (z aniołem), pozłocone za 65 guldenów przez malborskiego malarza Johannes Zacwely. Przerobione zostały na kandelabry elektryczne przez ks. Kazimierza Pacewicza (?). Ostatnio niestety zniknęły, tak jak kiedyś zniknęły przepiękne balaski. Może kiedyś przywrócona im zostanie pierwotna funkcja i jako świeczniki ze świecami będą ozdabiać prezbiterium...
1710 IX – 1711 X – komendariusz Stefan Antoni Zgodzki. Urodzony na terenie oficjalatu pomezańskiego w 1678. Uczył się od 18 IV 1701 w gimnazjum a następnie od 31 VIII 1701 w Alumnacie Papieskim w Braniewie. Wyświęcony na kapłana w Królewcu 1705, od 12 V 1705 duszpasterz diecezji włocławskiej. Komendariusz w Wysinie od 7 X 1708, Marynowach 1711 – 1712.
1711 – pacyfikał Casimirus Sczepański archypresb, et Parochus Lubaviens. Posolien: suae Eccles. Posolien dicavit Ao 1711. 6 M 10 L / Ao 1724 Reparavit V.S.C.P. (Kazimierz Szczepański dziekan i proboszcz lubawski, pozolski: swojemu kościołowi pozolskiemu ofiarował w roku 1711. 6 grzywien 10 łutów / W roku 1724 odnowiony, Walenty Strehl Komendariusz Pozolski). Warsztat toruński, Johann von Hausen. Wymaga renowacji.
"Królewska wieś Żuławka"
 
 
san 

Wysłany: Sro 27 Wrz, 2017 15:57   

1690 VII – 1719 – proboszcz Kazimierz Szczepański. Urodzony w maju 1660 roku w Lubawie, szczególnie zasłużony dla naszej parafii. Przeprowadza renowację zniszczonego kościoła, nadając mu obecną barokową formę i wystrój. Rezydował w parafii do VI 1706. Proboszcz w Ostaszewie VI 1702 – 1706, Złotowie 19 VII 1706 – 21 III 1708. Proboszcz i dziekan lubawski 19 VII 1706 – 8 I 1718. W 1709 przegrał sprawę sądową z bernardynami w Lubawie o prawo do prowadzenia w parafii lubawskiej Bractwa św. Anny. W testamencie sporządzonym w Lubawie 18 XI 1718 prosił, żeby spoczął wraz z ojcem w kościele lubawskim. Zmarł 14 II 1719 w Lubawie. Testament zatwierdzono 10 III 1719. W prezbiterium naszej świątyni znajduje się barokowe epitafium z portretem ks. Szczepańskiego.
 
 
san 

Wysłany: Sob 04 Lis, 2017 20:43   

1709 - Michael Sommer otrzymuje za obrazy Apostołów po 6 guldenów za sztukę czyli 24 guldeny.
1725 - postawienie północnego, bocznego ołtarza św. Kazimierza Królewicza. Jest to patron zmarłego niedawno proboszcza Kazimierza Szczepańskiego, który zapewne był jego fundatorem.
"Królewska wieś Żuławka"
 
 
san 

Wysłany: Nie 12 Lis, 2017 15:04   

Pocztówka z eBay

Zulawka- st. fotografia.jpeg
Plik ściągnięto 13700 raz(y) 41,69 KB

 
 
Wyświetl posty z ostatnich:   
Odpowiedz do tematu
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Nie możesz załączać plików na tym forum
Możesz ściągać załączniki na tym forum
Dodaj temat do Ulubionych
Wersja do druku

Skocz do:  

Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group