Marienburg.pl

[Robin Hood]

Jak zwykle mści się powielanie wadliwych regulaminów uczestnictwa w różnego rodzaju konkursach (nie tylko fotograficznych), które nie respektują obowiązującego prawa autorskiego i co gorsza narażają organizatorów na procesy sądowe wytoczone przez świadomycyh swoich praw uczestników zgłaszających prace konkusowe.
Zgodnie z prawem jedyną formą przeniesienia autorskich praw własnościowych jest UMOWA wyraźnie określająca co i jak i na jakich polach eksploatacji... itd. Wszelkiego rodzaju oświadczenia czy też pisanina, że przesłanie prac jest równoznaczne z przeniesiem majątkowych praw autorskich organizatorzy mogą sobie o kant D..y potłuc.
Jeżeli nie daj Boże MDK trafi na w miarę kumatego laureata to może ten laureat MDK z torbami puścić.
Jedyny ratunek to zmienić jak najszybciej i uszczegółowić regulamin. Poza tym jeszcze jedna rzecz, o której MDK ogłaszając konkurs zapomniał (KARDYNALNY BŁĄD) - otóż chcąc wykorzystywać fotografie dokumentujące "Wiglie z minionych lat w naszych domach" trzeba mieć zgodę osób na tych fotografiach widocznych na publikację ich wizerunku !!!. O tym widać MDK też zapomina...

[Grażyna]

W ubiegły piątek, 08.stycznia 2010r. W ramach XIX Festiwalu Boże Narodzenie w Sztuce, w sali widowiskowej Klubu Garnizonowego mieliśmy niezwykłą przyjemność obejrzenia przedstawienia teatralno – muzycznego „MOJA WIGILIA” przygotowanego przez młodzież kilku malborskich szkół podstawowych i gimnazjum Nr 3. Reżyserem przedstawienia była pani Aleksandra Węgrecka, nauczycielka SP nr 8, ona też wraz z panią Moniką Pozorską napisała scenariusz.
„Moja Wigilia” to pełna uroku opowieść o odwiecznej walce dobra ze złem, pokazana na tle wydarzeń z życia trzech pokoleń. Pani Stanisława ma problemy ze zbuntowaną wnuczką, która nie chce pomagać w przedświątecznych przygotowaniach, twierdząc, że święta jej nie interesują. Ubiera kurtkę i wychodzi w miasto. Z tego cieszy się „ szatańska kompania” podpatrująca ludzi przez dziurkę od klucza. To „źli” postanowili zniszczyć miłość między ludźmi, zabierając potrzebny dla tej miłości czas. – Róbmy im promocje! Niech kupują, kupują, kupują, a potem niech pożyczają i znów kupują! Zarzućmy ich mieszkania gazetami! Niech siedzą przed telewizorami, komputerami, bombardujmy ich wiadomościami przez 24 godziny, niech chodzą zmęczeni i niewyspani – to ich diabelski plan.
Rozżalona postawą wnuczki pani Stanisława zasypia przy melodii pozytywki i w tym czasie otaczają ją dobre duchy, które wspomagają ją zawsze w trudnych życiowych chwilach. We śnie wraca do czasów swojego dzieciństwa, tańczy oberka w pięknym ludowym stroju, a potem z siostrami pomaga w przedświątecznych przygotowaniach. Kolejne sceny przenoszą ją w czasy, gdy już jako matka dwóch córeczek pisze list do męża walczącego na wojnie.
Czas teraźniejszy to pchający wyładowane wózki, zaabsorbowani kupowaniem prezentów mieszkańcy naszego miasta. Tłum przemieszcza się na tle naszego „deptaka” w nowej szacie. Pomiędzy zwykłymi ludźmi przechadzają się też aniołowie. Na przystanku siedzi zziębnięta wnuczka i zabawia się komórką. Przysiada się do niej bezdomny, wyciąga z plecaka malutką szopeczkę i „przygotowuje” się do świąt. Wnuczka nie może zrozumieć, czemu jego, bezdomnego cieszą nadchodzące święta. Bezdomny tłumaczy jej, że Jezus na pewno się narodzi dla wszystkich – „tylko trzeba Go zauważyć”. W tym momencie do ławeczki podchodzi para ludzi, kobieta trzyma na ręku owinięte w kocyk niemowlę. Bezdomny ofiaruje miejsce na ławeczce, dzieli się wyciągniętym z kieszeni jabłkiem i ofiaruje się zaprowadzić ich do noclegowni. I nagle – cały Malbork staje się lepszy. Ludzie już nie potrącają się na ulicy, uśmiechają się do siebie, nieznajomi składają sobie życzenia. Wnuczka wraca do domu, przeprasza babcię i przytula się do niej.
Ta opowieść przedstawiona została za pomocą barwnych, dynamicznych i bogatych w wymowie ilustracji scenicznych, scenograficznych oraz muzycznych, zaprezentowanych przez siedemdziesięcioro dzieci i młodzieży. W przygotowaniach pomagali rodzice tworząc kostiumy i rekwizyty, dekoracje stworzyli uczniowie Państwowego Ogniska Plastycznego z panią Agnieszką Daniłów, oprawę taneczną przygotował Zespół Pieśni i Tańca „Malbork” pod kierunkiem pani Anety Ciok.
Młodzi aktorzy za ten piękny spektakl otrzymali od wypełnionej po brzegi sali długie brawa na stojąco. Ogromne słowa uznania należą się wszystkim, którzy współpracowali przy jego powstaniu od strony artystycznej i technicznej.
Największą nagrodą za to niech będą łzy wzruszenia, które widzowie ocierali ukradkiem, opuszczając salę.

---

szatańska kompania.jpg

Plik ściągnięto 97 raz(y) 57,53 KB

samo Dobro.jpg

Plik ściągnięto 90 raz(y) 59,09 KB

dawne czasy - oberek.jpg

Plik ściągnięto 99 raz(y) 75,52 KB

wojenna wigilia.jpg

Plik ściągnięto 99 raz(y) 65,72 KB

Tylko trzeba Go zauważyć.jpg

Plik ściągnięto 90 raz(y) 68,39 KB

[mistyrose]

[Grażyna]